Arytmia blog
Subiektywny przewodnik po muzyce autorstwa Agnieszki Protas. Zanurz się w recenzjach, relacjach i rozmowach ze sceny alternatywnej.
Nick Cave i Warren Ellis współpracują od 1994 roku, kiedy to Warren został zatrudniony jako muzyk sesyjny przy pracy nad albumem „Let Love In”. Parę lat później Ellis stał się oficjalnie częścią Bad Seeds i najbliższym współpracownikiem Cave’a. Oprócz grania w Złych Nasionach towarzyszy Nickowi w projekcie Grinderman oraz tworzą wspólnie muzykę filmową. Pojawił się też album duetu pt „Carnage”.
Nigdy nie byłam fanką wersji z 1997 roku, dopiero teraz, po prawie ćwierć wieku, włączyłam sobie ten teledysk. Nie wiem jak na innych, ale na mnie sceny wielkiej powodzi robią ogromne wrażenie i okazuje się, że bardzo dobrze pamiętam te wakacje pełne ludzkich dramatów i ogromnych strat...
Deine Lakaien wykonują muzykę elektroniczną, łącząc z nią wiele innych gatunków. Czerpią z doświadczeń orkiestrowych Horna i teatralnych umiejętności Veljanowa...
Post punk • new wave • synth-pop • klimatyczne ścieżki dźwiękowe
Arytmia to blog muzyczny prowadzony przez Agnieszkę Protas – miłośniczkę muzyki, kolekcjonerkę winyli i autorkę cyklu Subiektywny Leksykon Płyt, Które Warto Mieć. Znajdziesz tu recenzje albumów, rekomendacje dla kolekcjonerów, relacje z koncertów oraz rozmowy z artystami sceny alternatywnej.
Jeśli szukasz nowych, albo starych brzmień w klimatach post punku, new wave, synth-popu, szeroko pojętego rocka lub wyrafinowanych ścieżek dźwiękowych, zapisz Arytmię do swoich ulubionych źródeł. Możesz spodziewać się świeżych odcinków Subiektywnego Leksykonu, ale i relacji z koncertów, festiwali oraz ciekawych nowości wydawniczych.
Blog od lat dokumentuje puls sceny alternatywnej – od obskurnych klubów po festiwalowe sceny. Znajdziesz tutaj rzetelne recenzje, kontekstowe analizy i osobisty punkt widzenia kolekcjonerki, która codziennie obcuje z muzyką na winylu, CD i w wersjach cyfrowych.
Każdy tekst powstaje z perspektywy kolekcjonerki winyli, która łączy emocje z dziennikarską rzetelnością. Dzięki temu dostajesz zarówno osobistą historię, jak i konkretne informacje o brzmieniu, produkcji oraz kontekście albumu.
To rozwijana od lat baza wydawnictw, które wyznaczyły rytm scenie alternatywnej – od post punku i new wave, po synth-pop i muzykę filmową. Każdy wpis pomaga poszerzyć kolekcję i wrócić do zapomnianych perełek.
Arytmia dokumentuje koncerty, festiwale oraz rozmowy z twórcami. Dzięki temu możesz poczuć atmosferę wydarzeń i odkryć artystów, którzy dopiero budują swoją publiczność.
Aby w pełni wykorzystać przewodnik, zacznij od artykułów przekrojowych, przejdź przez relacje z koncertów, a na końcu zaplanuj kolejne odsłuchy z playlistą polecanych utworów.
Zacznij od artykułów z leksykonu, aby poznać kontekst danej płyty: najciekawsze utwory, historię wydania oraz powiązania z innymi wykonawcami.
Zajrzyj do relacji z koncertów i festiwali, aby poczuć klimat wydarzeń oraz zobaczyć, jak artyści prezentują swoje utwory na żywo.
Wykorzystaj polecane albumy, playlisty i zapowiedzi, by regularnie uzupełniać listę odsłuchów i kolekcję winyli.
Chcesz wiedzieć, jak powstają artykuły lub w jaki sposób najlepiej korzystać z Subiektywnego Leksykonu Płyt? Poniżej znajdziesz odpowiedzi, które pomogą Ci wycisnąć z bloga maksimum inspiracji.
Nowe odsłony Subiektywnego Leksykonu Płyt i relacje koncertowe pojawiają się zazwyczaj kilka razy w miesiącu. Warto zaglądać regularnie, bo świeże teksty często towarzyszą premierom płyt i najważniejszym wydarzeniom muzycznym.
Tak! Wystarczy napisać przez formularz kontaktowy lub na adres kontakt@arytmia.blog. Chętnie poznaję nowe propozycje i sprawdzam też klasyki, które mogły umknąć wcześniejszym odsłonom leksykonu.
Przy każdej recenzji staram się wskazać utwory kluczowe oraz podobne wydawnictwa. Wkrótce planuję również cykl playlist powiązanych z artykułami i koncertami.
Polecam dodać Arytmię do obserwowanych źródeł w czytniku RSS albo śledzić profil @arytmia_blog. Najnowsze wpisy zapowiadam także w mediach społecznościowych, a planuję uruchomić newsletter z rekomendacjami płyt.
Wiele szczegółów z życia Zacha Condona się nie zgadza. Choćby to, że jedne źródła mówią, że mieszkał w Paryżu w roku 2006, inne, że wyjechał dopiero po „The Flying Club Cup”, który jak już pisałam premierę miał w 2007r, dokładniej w październiku, a do sieci wyciekł około 1,5 miesiąca wcześniej...
Wcześniej przez prawie 10 lat Tarwater wydawali swoje płyty w Kitty-Yo. I faktycznie, zarówno oni jak i inni działający pod tym labelem, choćby Jimi Tenor czy Peaches, wykonują muzykę na granicy eksperymentu muzycznego, zabawy dźwiękami i programami.
Album zaczyna się genialnym „I Feel You”. Alan Wilder powiedział kiedyś o tym miłosnym utworze z bluesowym powiewem, że ta piosenka sprawi, iż ludzie zainteresują się całym albumem. I według mnie trafił w dziesiątkę...
Muzyka, którą tworzy jest określana jako lo-fi pop lub slowcore rock. Sama mówi, że pisze ballady. Po prostu. Melancholijne ballady z rosyjskim sercem, zazwyczaj o miłości do kobiet...
Może zacznę od Tima Burtona, jednego z moich ulubionych reżyserów i dla mnie najważniejszego. To właśnie jego filmy i animacje miały na mnie największy wpływ. Przez długi okres znałam tylko „Sok z Żuka”, obejrzany gdzieś z rodzicami przeszło 30 lat temu. Później polowałam na inne jego filmy i oglądałam wszystko, co było emitowane w TV...